در برابر سازوکارهای طردکنندۀ اجتماعی، ورزش بهعنوان یک سازوکار جذب اجتماعی مورد توجه بوده است. اجتماعی شدن از طریق ورزش عاملی در جهت ایجاد حس تعلق به جامعه در میان گروههای در معرض خطر در جامعه است که نمود آن را میتوان در میزان بزهکاری جوانان مشاهده کرد. با استفاده از دادههای حاصل از مصاحبه با 183 دانشآموز دبیرستانی در محلات محروم شهری، نقش ورزش در ایجاد باورها و نگرشهای موافق ارزشهای پذیرفتهشدۀ جامعه بررسی شده است. فاکتورهای تغییردهندۀ رفتار در تحلیل رگرسیون با مشارکت ورزشی تحلیل شده و تأثیر ورزش بر کاهش رفتار پرخطر مثبت بهدست آمده است. اگرچه یافتههای تحقیق تأثیر ورزش بر کاهش جرم را تأیید میکند، این مطالعه در خصوص نتیجهگیریهای خوشبینانه در مورد تأثیر ورزش در حل مسائل اجتماعی هشدار میدهد.