تأثیر ریکاوری با غوطه‌وری در آب سرد بر شاخص‌های آسیب عضلانی و عملکرد ورزشی متعاقب انجام فعالیت سرعتی تکراری در فوتبالیست‌های مرد جوان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری، دانشکدة علوم ورزشی دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران

2 دانشجوی دکتری، دانشکدة علوم ورزشی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

3 کارشناس، مؤسسۀ آموزش عالی خاوران مشهد، مشهد، ایران

4 استادیار، دانشکدة علوم ورزشی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

5 استاد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی دانشگاه بیرجند

چکیده

هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر روش ریکاوری با غوطه‌وری در آب سرد بر شاخص‌های آسیب عضلانی و عملکرد ورزشی متعاقب انجام فعالیت سرعتی تکراری در فوتبالیست‌های مرد جوان بود. در این تحقیق کاربردی تعداد 30 نفر از فوتبالیست‌های جوان بر اساس معیارهای ورود به تحقیق انتخاب شدند. درصد چربی، VO2max، قدرت و توان آزمودنی‌ها اندازه‌گیری و سپس به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفره شامل گروه غوطه وری در آب سرد(CWI) و کنترل (C) تقسیم شدند. با گذشت 24 ساعت از آزمون‌های آمادگی جسمانی، نمونه‌گیری خون مرحله اول به منظور تعیین سطوح پلاسمایی لاکتات دهیدروژناز (LDH) و کراتین کینار (CK) انجام شد و پس از 24 ساعت همه آزمودنی‌ها 8 نوبت در یک مسیر 20 متری به صورت رفت و برگشت و با تمام سرعت دویدند. هر نوبت 7 ثانیه به طول می‌انجامید و بین هر نوبت 21 ثانیه استراحت داشتند. متعاقب اتمام تمرین، گروه کنترل به سرد کردن معمولی و گروه غوطه‌وری در آب سرد، مدت 12 دقیقه در مخزنی از آب سرد با دمای 14 درجه سانتی‌گراد غوطه‌ور شدند. از آزمون‌های تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و بونفرونی در سطح معناداری 05/0p< به منظور بررسی تغییرات درون گروهی و بین گروهی استفاده شد. نتایج نشان داد که ریکاوری با غوطه وری در آب سرد موجب عدم افزایش سطوح CK، LDH می‌شود. همچنین عملکرد در متغیر‌های حداکثر اکسیژن مصرفی، قدرت و توان عضلانی در هر دو گروه کاهش نداشت(05/0P> ). سطوح پلاسمایی CK در گروه,C 24 و 48 ساعت پس از ریکاوری افزایش معناداری داشت(0001/0P=). همچنین LDH در گروه C 24 و 48 ساعت پس از ریکاوری افزایش معناداری داشت(0001/0P=). اما سطوح پلاسمایی CK در گروهCWI 24 و 48 ساعت پس از ریکاوری افزایش معناداری نشان نداد. همچنین سطوح پلاسمایی LDHدر گروه CWI 24 ساعت پس از ریکاوری افزایش معناداری داشت(0001/0P=) اما 48 ساعت پس از ریکاوری افزایش معناداری نشان نداد. نتایج این تحقیق نشان داد که روش ریکاوری با غوطه وری در آب سرد احتمالاً در کاهش آسیب عضلانی ناشی از تمرین شدید اثربخش بوده و مربیان می‌توانند از این روش ریکاوری در جهت کاهش آسیب عضلانی متعاقب تمرینات شدید استفاده کنند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The effect of cold water immersion recovery on sport performance and muscle damage biomarkers subsequent repeated sprint activities in young male soccer players

نویسندگان [English]

  • Babak Mostafafarkhani 1
  • Fateme khodadadi 2
  • Ghazaleh Karimi 3
  • Mohammad Mosaferi ziaodini 4
  • Mehdi Mogharnasi 5
1 PhD Student of Exercise Physiology University of Birjand
2 PhD Student Exercise Phsiology Ferdowsi University of Mashhad
3 Bachelor of Physical Eduction of Khavaran Institute of Higher Eduction, Mashhad
4 Assistant Perofessor of Exercise physiology Ferdosi University of Mashhad
5 Department of Sport Sciences, Faculty of Sport Sciences, University of Birjand, Birjand, Iran
چکیده [English]

The aim of this study assessment effect of cold water immersion recovery on muscle damage and sport performance was followed by repetitive rapid activity in young male soccer players. For this applied research, 30 young soccer players were selected based on inclusion criteria. Fat Percentage, VO2max, strength and power of the subjects were measured and then randomly divided into two groups of 15 people including cold water immersion group (CWI) and control group (C). After 24 hours of evaluation of physical fitness tests, the first stage blood sampling was performed to determine the plasma levels of lactate dehydrogenase (LDH) and Creatine kinase (CK) and after 24 hours all subjects performed the rapid activity repetition training protocol and subsequently At the end of the exercise, the control group experienced active recovery and the immersion group experienced the cold water immersion protocol. Finally, after 24 and 48 hours of the training session, blood sampling and physical fitness indices similar to the pre-test were measured. Analysis of variance with repeated measures at the significance level of p<0.05 were used to examine intragroup or intergroup changes. The results showed that recovery by cold water immersion did not increase CK and LDH levels. Also, the performance of variables such as oxygen consumption, strength and muscle power not decreased in both groups (P> 0.05). Plasma CK levels in group C increased significantly 24 and 48 hours after recovery (P= 0.0001). Also, LDH in group C had a significant increase 24 and 48 hours after recovery (P= 0.0001). However, plasma CK levels in the CWI group did not show a significant increase 24 and 48 hours after recovery. Also, plasma LDH levels in the CWI group increased significantly 24 hours after recovery (P= 0.0001) but did not show a significant increase 48 hours after recovery. The results of this study showed that the recovery method by cold water immersion is probably effective in reducing muscle damage due to intense training and trainers can use this recovery method to reduce muscle damage after intense training.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Cold water immersion
  • Repetitive sprint activity
  • Lactate dehydrogenase (LDH)
  • Creatin kinase (CK)
پژوهش های فیزیولوژی و مدیریت در ورزش
دوره 14، شماره 2
شهریور 1401
صفحه 151-162

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار