تاثیر تمرین مقاومتی با دو حجم متفاوت بر بیان مایوکاین های تنظیمی رشد عضله موش‌های صحرایی دیابتی تغذیه شده با غذای پر چرب

مقالات آماده انتشار

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدة علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران

2 دانشیار فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدة علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران

3 گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران

10.22034/spmi.2024.426578.2548

چکیده

آتروفی عضلانی به عنوان یکی از مهم‌ترین عارضه های ناشی از دیابت نوع 2 در نظر گرفته می‌شود. با توجه به نقش تمرینات مقاومتی در هایپرتروفی عضلانی، هدف از پژوهش حاضر تأثیر 8 هفته تمرینات مقاومتی با دو حجم متفاوت بر بیان ژن‌های فولیستاتین، مایوستاتین در عضله FHL موش‌های صحرایی نر مبتلا به دیابت نوع 2 بود. در این مطالعه 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به چهار گروه (هر گروه تشکیل شده از 10 آزمودنی) تقسیم شدند که عبارتند از: 1-گروه کنترل غیر دیابتی 2-گروه کنترل دیابتی 3-گروه دیابتی تمرین با حجم کم 4- گروه دیابتی تمرین با حجم زیاد. آزمودنی ها پس از القای دیابت به وسیله تزریق استریپتوزوسین (30 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و تغذیه با غذای پر چرب، 3 روز در هفته به مدت 8 هفته به تمرینات مقاومتی با دو حجم کم و زیاد پرداختند. برنامه تمرین روزانه برای گروه تمرین حجم کم شامل 2 نوبت (ست) و 5 تکرار در هر نوبت و برای حجم زیاد، 4 نوبت و 5 تکرار در هر نوبت بود. پس از نمونه‌گیری، با استفاده از روش RealTime-PCR به بررسی بیان ژن‌های فولیستاتین و مایواستاتین پرداخته شد. به منظور آنالیز داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 24 و مقایسه اختلاف بین گروه‌ها از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی LSD با سطح معنی‌داری (05/0p≤) استفاده شد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که القای دیابت منجر به افزایش معنی‌دار بیان مایواستاتین در گروه کنترل دیابت نسبت به گروه کنترل سالم شد (010/0=P). اما تغییر معناداری در بیان فولیستاتین در گروه کنترل دیابت نسبت به گروه کنترل سالم مشاهده نشد (385/0=P). بیان ژن فولیستاتین در دو گروه دیابتی تمرین حجم کم و زیاد نسبت به گروه کنترل دیابت افزایش معنی داری را نشان داده و بیان ژن مایواستاتین نیز در دو گروه دیابتی تمرین حجم کم و زیاد نسبت به گروه کنترل دیابت کاهش معنی‌داری داشت. وزن عضله اسکلتی فعال نیز در دو گروه دیابتی تمرین حجم کم و زیاد نسبت به گروه کنترل دیابت افزایش معنی داری را نشان داد (05/0>p). به نظر می‌رسد تمرینات مقاومتی در دو حجم‌ کم و زیاد، در مدت زمان حداقل 8 هفته موجب کاهش بیان مایواستاتین، افزایش فولیستاتین و در نتیجه افزایش وزن عضله و ارتقای سلامتی در بیماران دیابتی می‌شود.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The effect of resistance training with two different volumes on the expression of regulatory myokine of muscle growth in diabetic rats fed with high-fat food.

نویسندگان [English]

  • Razi Hassannattaj 1
  • alireza safarzadeh 2
  • khadijeh nasiri 3
1 PhD student in sports physiology, Department of Sports Physiology, Faculty of Sports Sciences, Mazandaran University, Babolsar, Iran
2 Associate Professor of Sports Physiology, Department of Sports Physiology, School of Sports Sciences, Mazandaran University, Babolsar, Iran
3 Department of Exercise Physiology, Physical Education Faculty, University of Mazandaran, Babolsar, Iran
چکیده [English]

Muscular atrophy is considered one of the most important complications caused by type 2 diabetes. Regarding the role of resistance training in muscle hypertrophy, this study aimed to show the effect of 8 weeks of resistance training at two different volumes on the expression of follistatin and myostatin genes in the Flexor hallucis longus muscle of male rats with type 2 diabetes.

In this study, 40 male Wistar rats were randomly divided into four groups (each group consisting of 10 subjects), which are: 1- Non-diabetic control group 2- Diabetic control group 3- Diabetic group with low volume training 4- Diabetic group with high volume training. After inducing diabetes by injecting streptozocin (30 mg per kilogram of body weight) and feeding with high-fat food, the subjects did resistance exercises with two low and high volumes 3 days a week for 8 weeks. The daily training program for the low volume training group included 2 times (sets) and 5 repetitions in each turn and for high volume, 4 turns and 5 repetitions in each turn. After sampling, the expression of follistatin and myostatin genes was investigated using RealTime-PCR method. In order to analyze the data, SPSS version 24 software was used to compare the differences between the groups, one-way analysis of variance and LSD post hoc test with a significant level (p≤0.05) were used.

The results of the present study showed that the induction of diabetes led to a significant increase in the expression of myostatin in the diabetic control group compared to the healthy control group (P=0.010). However, there was no significant change in the expression of follistatin in the diabetic control group compared to the healthy control group (P=0.385). The follistatin gene expression in the two diabetic groups of low and high volume training showed an increase compared to the diabetes control group, and the expression of myostatin gene in the two diabetic groups of low and high volume training showed a significant decrease compared to the diabetes control group. The active skeletal muscle weight also showed a significant increase in the two diabetic groups of low and high volume exercise compared to the diabetic control group (p<0.05).

It seems that resistance training in both low and high volumes, for a period of at least 8 weeks, reduces the expression of myostatin, increases follistatin and, as a result, increases muscle weight and improves health in diabetic patients.

کلیدواژه‌ها [English]

  • FHL muscle
  • Follistatin
  • Myostatin
  • Resistance training
  • Type 2 diabetes
پژوهش های فیزیولوژی و مدیریت در ورزش

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده
انتشار آنلاین از تاریخ 15 اسفند 1402

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار